Dan zijn we nu aangekomen bij het laatste deel in deze serie. Ik heb jullie even laten meekijken in het leven van iemand die verslaafd is. Natuurlijk is dit maar een klein deel van wat er allemaal is gebeurd en wat ik ook op papier heb gezet. Maar het laat wel zien, dat als je eenmaal verslaafd bent, je vaak in een kringetje rond draait. Geen uitweg meer ziet. Geen enkele verslaafde kiest dan ook voor zo’n leven.

Er wordt vaak gezegd, “dan stop je er toch mee”, maar zo simpel is het niet. Het is ook geen keuze die je hebt gemaakt. Niemand kiest vrijwillig voor zo’n leven, zo van: “Wat wil jij later worden?”. “Nou, ik word een verslaafde, lijkt mij leuk”.

Maar hoe is het nu verder gegaan naar die bewuste opname in de kliniek? Om een lang verhaal kort te maken, niet lang daarna ben ik dakloos geworden en heb nog ongeveer anderhalf jaar over straat gezworven. Toen ik dakloos werd dacht ik eerst nog dat het best leuk zou kunnen zijn. Ik was als kind altijd al een fan van Swiebertje en zo zag ik het toen ook. Geloof mij, het heeft totaal niks met die serie te maken. Het leven op straat is vaak bikkelhard. Vooral in de wintermaanden als het erg koud is. Maar ik heb er ook een hele hoop van geleerd. Als je vanaf die positie naar de mensen kijkt, leer je eigenlijk wat echt belangrijk is. Ook als je op straat leeft heb je altijd een paar vrienden, en dat is belangrijk. Iemand, die als het koud is een deken met je deelt, of iets te eten of natuurlijk een slok uit de fles. Dat is waar het omgaat. Een vriend die bereid, om dat wat hij heeft met je te delen.

Lees verder Verslaafd: Het verhaal van Jacob (deel 6) →

Zo, we zijn bijna alweer bij het laatste deel van deze serie aangekomen. Weer mijn dank voor de reacties die er tot dusverre zijn geweest. Ik hoop ik ook dat er mensen zijn die hier iets van hebben opgestoken. Wat alcohol met je kan doen als je over grenzen heen gaat. En dan nu terug naar het verhaal.

Wat er daarna is gebeurd weet ik niet meer, maar ik kwam weer een beetje bij toen ik in het kleine kamertje zat in de kliniek. Ik was er voor een crisisopname. Volgens de arts daar, die mij lichamelijk had onderzocht, ging het niet zo goed met mij. Een crisisopname duurde drie dagen, maar ik kon gelijk blijven voor de vierweekse. Ik vermeld deze opname omdat het de eerste keer was dat ik totaal in de vernieling in een kliniek was ingeleverd. Ook was het de eerste keer dat ik kennis maakte een soort voorstadium van een delirium.

Lees verder Verslaafd: Het verhaal van Jacob (Deel 5) →

We zijn inmiddels bij het vierde deel aangekomen van de serie blogs. Nog even voor alle duidelijkheid, wat hier is geschreven gebeurde ongeveer 23 jaar geleden, en is geen recent verhaal. Voor de mensen die nu pas bij dit deel beginnen met het lezen is het raadzaam om te beginnen bij deel 1 om het een beetje te volgen.

Dan nu het vierde deel van het verhaal.

Nog half dronken kroop ik onder de tafel vandaan, en ik kon mij nog herinneren wat er was gebeurd. Ik wist niet wat ik er van moest denken, had er nu iemand voor het raam gestaan of niet? Stel je voor dat er mensen met een ladder aan de buitenkant van de flat waren geweest, die bij mij naar binnen hadden gekeken. Dat moest ik natuurlijk onderzoeken, maar eerst even wat drinken. Dat even duurde natuurlijk langer als de bedoeling was, maar uiteindelijk ging ik naar buiten om sporen te zoeken. Ik heb een tijdje buiten naar de gevel gekeken maar kon niets ontdekken. Dus ik weer naar binnen. Ik had een idee. Ik ging uit had ik mezelf voorgenomen, om op andere gedachten te komen. Douchen moest ik, dat was alweer een tijdje geleden. Mijn probleem met douchen was, dat als ik onder de douche was ik het gevoel had, dat ik geen lucht meer kreeg, dat ik verdronk. Dus dat deed ik bijna nooit meer. Dus ik onder de douche, snel er weer onder vandaan, op adem komen, en dan er weer onder. Klaar is Kees. Snel dezelfde kleding weer aan, en dan een flinke slok, die had ik met deze actie wel verdient.

Lees verder Verslaafd: Het verhaal van Jacob (Deel 4) →

En als je denkt naar het lezen van het tweede deel dat het niet veel erger kon, dan heb jij je vergist. Het volgende speelde zich een paar maand later af. Ik was toen al behoorlijk vergiftigd door de alcohol. Het was toen alleen nog maar drinken en zelden eten. Ik leefde als het ware op de bank in de woonkamer. Hier dus deel drie in deze serie.

Het worstelen met de drank is bij mij een proces van tien jaar geweest. Het ergste aan die periode is nog wel de snel wisselende stemmingen, van supervrolijk tot zeer depressief, wat natuurlijk werd veroorzaakt door de overmatige alcohol consumptie. Als ik een tijd niet dronk, werd ik steeds depressiever, maar als ik een lange periode door dronk werd ik daar ook weer depressief van. Als ik dan in zo’n depressieve stemming was kon ik, vooral tijdens een drankfase, urenlang naar een bepaald muzieknummer luisteren en mijzelf beklagen en huilen. Mijn favoriete nummer was er een van Bob Seger, namelijk somewhere tonight. De dag verliep vaak als volgt: ik stond op van de bank,op bed ging ik dan ook niet meer, deed de platenspeler aan, en begon het nummer te spelen van Bob Seger, plofte terug op de bank draaide de dop van de vruchtenwijn, en dronk gewoon uit de fles, rookte de nodige shaggies erbij, en vond het leven eigenlijk niet meer levenswaard. Waarom niet; nou ik had ooit eens in een kindertehuis gezeten, mijn vader was gestorven, en ik was naar mijn gevoel alleen op de wereld, ik had geen meisje dat van mij hield, en bedacht dat, als ik een leuke relatie zou hebben alles anders zou zijn. En op zo’n moment overviel mij een heel intens gevoel van grote eenzaamheid en leegte. En dan kwamen de tranen en dronk ik tot ik weer genoeg op had om te kunnen slapen. Dat lukte dan een paar uur en dan werd ik weer wakker en begon het hele ritueel weer opnieuw. Het maakte niet meer uit of het dag of nacht was. Dat kon ik dan dagen vol houden, soms wel een week, zonder er bij te eten. Heel af en toe kwam bij mij de gedachte dat het een tijdelijke fase was waar ik door moest, dat het ook wel weer beter met mij zou gaan. Dan maakte ik plannen, ik ga verhuizen vindt een leuke meid, en we leven nog lang en gelukkig. Het volgende moment zei ik tegen mijzelf dat ik met beide benen op de grond moest blijven, dat ik mij wel dood zou zuipen, ik kon er toch niet afblijven. Wie wil er nu iets met mij beginnen. Mijn leven eindigt hier op deze bank, en het kon mij ook niet meer schelen of ik, als ik ging slapen, weer wakker zou worden.

Lees verder Verslaafd: Het verhaal van Jacob (Deel 3) →

Dan nu het tweede deel van het verhaal wat zich ongeveer 23 jaar geleden afspeelde. Voor de mensen die deel 1 niet hebben gelezen is het raadzaam om daar te beginnen om het verhaal een beetje te volgen.

Maar elke keer als ik weer begon met de drank gleed ik verder af. Als ik het weer op de heupen had en aan de zuip was, werd mijn leven een steeds grotere puinhoop. Zo ijverig als ik aan het poetsen was, als ik nuchter was, z’n zooi werd het als ik aan de zuip was. En vrolijk werd ik allang niet meer van de drank, alleen maar meer depri en erg onzeker als ik ook maar een beetje nuchter werd.

Lees verder Verslaafd: Het verhaal van Jacob (Deel 2) →

Dat wat ik hier in deze blog ga plaatsen in een waar verhaal dat zich ongeveer 23 jaar geleden afspeelde. En ik kan het weten, want het gaat over mijzelf. Waarom er nu dan nog een blog overschrijven zal je misschien denken. Ik ben zo’n tien jaar verslaafd geweest aan de alcohol en 21 jaar geleden ben ik ermee gestopt. Sinds een jaar of tien doe ik nu werk als ervaringsdeskundige en geef o.a. voorlichting en lezingen over verslavingsproblematiek en dat doe ik met veel plezier. Ooit heb ik een deel van mijn verhaal op papier gezet. Een klein gedeelte daarvan wil ik graag met jullie delen. Waarom? Misschien herkennen sommige mensen zich in het verhaal of kennen ze iemand op wie het van toepassing is. Aan die mensen wil ik zeggen, al lijkt je situatie nog zo hopeloos, geef jezelf niet op, ook jij kunt een ander leven leiden. Durf over je probleem te spreken en hulp te aanvaarden. Ik kon het dus jij kan het ook. Aan andere mensen wil ik laten weten waar overmatig alcohol gebruik toe kan leiden als je het probleem niet herkent of wil herkennen. Ik ben niet tegen het gebruik van alcohol, zeer zeker niet, en godzijdank kunnen de meeste mensen er dan ook op een normale manier mee omgaan. Maar er is nu eenmaal een klein percentage die het niet kan. Het zijn zeker geen zielige mensen, dat was ik ook niet, maar gewoon mensen die een verslavingsgevoeligheid hebben en eigenlijk worstelen met het hele probleem. Lees de volgende blogs, ik schrijf het in een paar delen. Dan nu het verhaal. Het gaat over een periode waar ik al zo’n acht jaar verslaafd was en al behoorlijk was afgezakt.

Lees verder Verslaafd: Het verhaal van Jacob (Deel 1) →